AY BÜYÜYOR PENCEREMDE

Ay büyürken pencerelerden
Tülbentsiz kurşunlar döktürdüm saçlarıma
Yaşlı ebelerin gümüş cezvelerinden

Efsunlu bir sözsün şimdi, kitaplar açıldı
Kulaklarımda sancısı büyüdü kelimelerin
Kuyular sularını çekti, tılsımlar ortalığa saçıldı
Odamda çığlıkları garip suretlerin

Bir eksik yaşamaktır bilesin
Ah bu senin yok olur gibi hallerin
Kayboluşların, geri dönmeyişlerin
Dar ağaçları kurulur  alnımın tam orta yerine
Her sabah orada can verişlerin
Yas evi gibi sokulurken kadınlara
Ansızın geliverişlerin
Ay büyürken odalarıma

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aslına Kargış...

Ben Seni Bıraktıysam..

BUL BENİ OLRİC-OĞUZ ATAY